Ik ben een dromer en een idealist. Inmiddels begrijp ik dat het vanzelf niet goedkomt. Maar als iets dat wel in staat is wonderen te verrichten is het pad der wonderen op te stappen.
De inzichten en lessen zijn zo simpel en logisch dat ik iedere keer voel hoe mijn kern oplicht als het binnen komt. Het contact met de waarheid is dan zo voelbaar.
Maar dan valt er nog een flinke weg te gaan om die inzichten toe te passen en onderscheid te leren maken tussen verwachtingen, en oordelen.
We zijn allemaal geconditioneerd en omdat we vaak niet beter weten laten we ons daardoor leiden. In de ruis van alle dag verdwijnt de flits van inzicht langzaam weer uit het bewustzijn.
Ik heb gemerkt dat het oefening nodig heeft om het geleerde levendig te houden. Bewuster worden van het kabaal in mijn hoofd en te leren hoe je daar meer afstand in kunt krijgen. Net zoals met al die negatieve oordelen over mezelf en anderen. Daar meer ruimte in te krijgen zodat ik met zachte ogen daar naar kan kijken. Meer in kalmte kan zijn. Het leren aanvaarden van pijn en/of het verleden. Inzien dat het verzet tegen alles wat je niet wil, alleen maar meer onvrede oplevert. Leren ervaren dat zelfs bij ernstig lijden de kern in tact blijft. Dat tegenslagen eigenlijk wegwijzers zijn.
Ik ben vaak weggelopen voor de wegwijzers.
Tenslotte tot vergeving komen. Inzien dat je je vergist hebt. Ook tijdens de eerdere MRM versies. En toch leer ik hele essentiële zaken over mezelf die mij de vrede, kracht en vertrouwen geven om te verwezenlijken wie ik ben. Hardnekkige patronen te doorbreken.
Ik ben er inmiddels achter dat dit onderhoud vergt waardoor het actueel in mijn bewustzijn blijft en er steeds meer verdieping ontstaat.
Daarom doe ik wéér mee. Het inspireert me en houdt mij met mijn dwalende, kritische geest, steeds steviger op het pad van wonderen.
Geef een titel aan je review
Van illusies naar wonderen
Mogen we contact met je opnemen?
Ja leuk!