Je rijd graag motor. Je houd van dat specifieke vrijheidsgevoel, toertjes maken door de Ardennen en de Eiffel. Het acceleratievermogen niet te vergeten, velen onder ons motorrijders zullen kunnen beamen dat aan het gas trekken zo nu en dan niet saai te noemen is. De snelheden worden door motorrijders over het algemeen sneller overschreden dan de op vier wielen staande koekblikken.
Zo gebeurde mij dat ook. Het was zo rond het middaguur op een doordeweekse dag en de weg was nagenoeg leeg. Dan zit je op die racer aan het begin van het seizoen en het is dan heel verleidelijk om je fiets even de sporen te geven. Met zo n machine accelereer je binnen 3 seconden naar de 100 per uur en voor ik er erg in had reed ik 50 te hard. Ruim 50 te hard. Dan heb je de pech dat er een BMW 1300 achter je zit, gekleed in schaapskleren. Hij weet me staande te houden en wijst me meteen op het feit dat het rijbewijs ingevorderd is. Zo balen, eigen schuld, maar toch, heel erg balen. De grond zakt onder je schoenen vandaan als je dat gemeld wordt. Aan het begin van het seizoen nog wel.
Ik moet de motor laten staan, en ik krijg een instructiekaartje mee hoe het nu verder gaat.
Per post word ik verwittigd om me 4 weken later naar de hoorzitting te begeven waar het lot word bezegeld. Mijn verweer bood weinig soelaas en mijn eerlijkheid werd extra gestraft naar mijn gevoel. Het vonnis luidde dan ook: “een boete van 1800 euro en een rijontzegging van 6 maanden”. Dat was zijn uitspraak en daar zou ik het mee moeten doen.
Ik zag ieder weekend mijn motormaatjes op hun geliefde 2wielers stappen en moest thuis op de zijlijn toekijken hoe zij hun vertier haalden. Ik ben braaf thuis gebleven. natuurlijk had ik er wel eens aan gedacht om toch een dagje mee te gaan, maar mijn ongehoorzaamheid had me al in de problemen gebracht dus ik bleef thuis en genoot van mn geraniums.
Eindelijk is de dag aangebroken dat het rijbewijs per post aankomt, maar ja, na een half jaar wachten was het seizoen voorbij en stond de motor onderhand al in de winterstalling. Voelde ook nog als een straf. Nou ja denk je dan, volgend jaar beter.
Maar de ellende gaat nu pas beginnen, nog even opsommen. 1800 boete en een half jaar niet rijden. Vervolgens heeft mijn verzekeringsmaatschappij mij meegedeeld dat ze me uit de verzekering gaan weren. De reden: het niet melden van het strafbare feit. Onder het mom van vertrouwensbreuk moest ik dan ook maar op zoek gaan naar een nieuwe verzekeringsmaatschappij. De KNMV was hierin onvermurwbaar. 22 jaar schadevrij gereden met zowel auto als motor, dus nooit een schade hoeven claimen bij de KNMV. Dit is natuurlijk je reinste risicobeperking. Ik bega een snelheidsovertreding en word dan door mijn verzekeringsmaatschappij nog extra gestraft. Het is niet dat ik een ramkraak gepleegd heb, of een bejaarde vrouw heb aangereden. Nee een snelheidsovertreding waardoor ik door de desbetreffende instantie terecht gestraft ben.
De KNMV is dan zo attent om je erop te wijzen dat je een zogenaamde CISmelding op je kerfstok hebt wat het zoeken naar een nieuwe verzekering bemoeilijkt. Feitelijk maakt je verzekeringsmaatschappij je mobiliteit teniet. Ik kan me voorstellen dat er bij veelvuldige schadeclaims er allerlei bellen afgaan bij de verzekering, maar dat is niet in mijn geval.
Je bent gestraft, hebt op de blaren gezeten maar de KNMV krabt je blaren weer open.
Reviewtitel:
Op de blaren zitten