Picatypen

Het begon echt geweldig, en mijn zoontje was laaiend enthousiast! Vrij snel werd het moeilijker, en kreeg hij een paar keer te maken met terugslagen, omdat het gewoon te snel te moeilijk werd (volgens hem). Maar gelukkig met doorzettingsvermogen en aanmoediging zette hij het werk voort, ook gestimuleerd door de leuke presentatie van het programme. Eerder hebben mijn twee dochters (5 en 7 jaar ouder dan Rasmus) ook Pica gedaan, en er is echt een wereld van verschil met wat zij deden, het is zeker veel meer stimulerend nu met filmpjes en weetjes. Rond kerst ging hij met vakantie, wat betekende dat hij het echt veel moeilijker kreeg. Door de dagelijkse oefeningen te missen werd ging het weer veel te snel met de oefeningen afmaken, toen hij er weer mee aan de slag ging, wat hem heel veel fouten kostte. Dat was wel jammer om naar te kijken, want het werd een drama om erdoorheen te komen. Regelmaat is blijkbaar crucial voor geode resultaten. Het einde kwam in zicht, en dat heeft hem overtuigd dat hij de cursus moest afmaken. Zo ver was het namelijk, hij had er echt geen lol in meer... Hij deed het erg goed, maar bleef te snel typen en te veel fouten maken om door te gaan. Persoonlijk vind ik dat de eisen erg hoog liggen, en dat het steeds afgekeurd worden erg negatief werkt op de motivatie. Ik denk, dat als hij niet die vakantie had genomen, hij er makkelijker door het laatste stukje was gekomen, maar zeker ervan ben ik niet. In elk geval was hij totaal niet gemotiveerd in de loop van 1-1,5 maand voor de allerlaatste opdrachten, alleen omdat hij wist dat hij waarschijnlijk steeds niet door zou gaan. En dat terwijl hij erg goed kan typen. Met het einde van de cursus haalde hij inderdaad ook niet de doelen, en de afsluitende bericht was: De cursus is nu afgelopen. Zeer teleurstellend. Hij durfde aan niemand te vertellen, dat hij klaar met de cursus was, want hij had het niet gehaald! Er stond niets over het krijgen van een diploma, of hoe het verder zou worden afgerond, dus voor ons als ouders was het een hele klus om hem te overtuigen, dat hij het geweldig heeft gedaan, en dat hij erg trots op zichzelf mag zijn! Dat was een slechte manier om zoveel maanden van hard werken af te sluiten! Gemiste kans om een kind te motiveren en trots op zichzelf te maken. Ik heb dus kontakt opgenomen om te vragen of hij de eindopdracht nog een keer kon maken om toch aan een diploma te komen. Tevreden hoorde ik dat hij sowieso een diploma zou krijgen, wat voor mij het belangrijkst was. De resultaat is om het even, hij kan gewoon hartstikke goed typen, en hij heeft er zeker zijn best voor gedaan. Dat had wel allemaal duidelijker vermeld kunnen worden.