Op zich is het een leuke leerzame cursus. Wat ik wel merk is dat het moeilijk is onze kinderen (onze oudste zoon heeft enkele jaren geleden de cursus gedaan) te stimuleren. Het wordt als saai ervaren. Dit is natuurlijk logisch omdat het veel op herhaling aan komt. Bij onze beide kinderen zorgde het voor frustraties. Het niet willen oefenen en huilen. De oudste had hier meer moeite mee. Maar daar kwamen we later achter dat hij dyslectie heeft. Misschien dat dit iets verklaart?
De jongste daarentegen wanneer wij erbij bleven was eigenlijk in no time klaar met zijn lesjes. Maar wanneer n.a.v. een toets geadviseerd wordt terug in de lessen te gaan is dat echt te veel gevraagd. Dit doet hij echt niet. En onze oudste toen der tijd ook niet.
Ik denk dat een spontane reactie van de contact persoon stimulerend werkt. Net alsof er daadwerkelijk iemand is die zich interesseert in jou typen. Nu vonden ze dat er vaak laat gereageerd wordt op vragen en toetsen. Moet ik er wel bij vertellen dat onze zoon de toetsen vaak op zondag maakte.
We hebben in de kerstvakantie door gedaan met de lessen. Maar op een gegeven moment merkten we dat de koek even op was bij onze zoon. Daarom hebben we toen de lat ietsjes lager gelegd en hoefde hij niet elke dag te oefenen.
Maar hij heeft de cursus met een mooi resultaat beëindigt en hij was hier super blij over. Het heeft hem heel wat bloed zweet en tranen gekost. Hij is blij dat hij ervan verlost is.
Nu zegt hij wel dat het makkelijk is dat je met 10 vingers kunt typen en rammelt er flink op los
Reactie Picatypen:
Bedankt voor uw reactie. We snappen dat niet iedereen altijd gemotiveerd blijft om de lessen te volgen. Het vergt veel doorzettingsvermogen om een goede typevaardigheid op te bouwen. We zijn dan ook supertrots op onze cursisten en de resultaten die zij behalen.